Moeders
Ik zelf had een hele bijzondere band met mijn moeder, ik kon niet met en niet zonder haar. Zij zat in haar slachtoffer rol en ik in mijn vechters rol en dat knetterde.
Vaak kwamen we in hetzelfde cirkeltje van actie-reactie terecht en dikwijls heb ik tegen haar gezegd dat ik dat niet meer wilde zo en dikwijls vond ik mezelf wéér in datzelfde cirkeltje.
Het lukte ons niet om eruit te breken.
Nu ze 4 jaar geleden is overleden is er zoveel duidelijk geworden voor mij en zie ik hoe ontzettend jammer het voor ons beiden is dat we zoveel tijd kwijt zijn geraakt aan dat proces.
Als ik toen had kunnen zien wat haar opvoeding met haar heeft gedaan en waarom zij zo reageerde op eigenschappen die ik weer had ontwikkeld hadden we veel eerder uit dat patroon kunnen stappen en meer empathie en liefde voor elkaar kunnen tonen.
Grenzen
Het blijft een opgave om grenzen te zetten want stopt zorgen en wordt het overbezorgdheid. Je wilt best helpen maar niet als het je jouw gemoedsrust of lichamelijke gesteldheid kost. Het geeft je ruimte om te zijn wie jij bent om even te wachten met een beslissing te nemen of een antwoord te geven. Veel vrouwen vinden grenzen zetten moeilijk, zeker vrouwen die in de zorg werken en nog een gezin daarbij hebben. Waar eindigt werk en begint je gezin? En in hoeverre mag je werk je gezin binnen komen? Grenzen zetten is niet egoïstisch sterker nog het is van levensbelang! Je mag NEE zeggen, je bent geen publiekelijk bezit wat altijd beschikbaar moet zijn. Je MOET je kinderen NEE leren zeggen, voor hun zelf leren opkomen maar dat kun je niet als je niet bij jezelf begint. Je zult jezelf moeten beschermen. We hebben niet allemaal ouders gehad die ons geleerd hebben om grenzen te zetten, vaak zijn het onze moeders die vroeger opgevoed zijn om alles voor de man te doen en voor de kinderen en het liefst ook nog voor hun moeders en schoonmoeders. Maar vroegah is niet meer. We leven nu in een tijd waarin de economie 24/7 beschikbaarheid de norm is en wie neemt jou in bescherming? Wie zegt:"Genoeg! Nou Jij! Heb jij moeite met grenzen zetten? |
Kiertje
Afgelopen week kwam er een dame naar mijn studio voor een persoonlijke kwestie.
Na een kop thee en korte uitleg hoe een opstelling in een zandbak in zijn werk gaat ging ze aan de slag.
Eerst verzamelen van materiaal en daarna werd de bak gevuld. Ik sta altijd op een afstand waar te nemen hoe iemand beweegt, welke materialen er gepakt worden en hoe de bak zich langzaam vult.
Het viel me op dat ze een schatkistje neerzette met een diamant erin en een knoop tussen de deksel en de kist. Het kistje stond achter de avatar die ze voor haarzelf had neergezet.
Mijn nieuwsgierigheid werd wakker maar wachtte uiteraard tot zij aangaf dat alles op z’n plek stond.
Toen ze vertelde wat alle materialen voor haar betekende en waar ze voor stonden vertelde ze maar heel weinig over het kistje.
Dus ik benoemde het kistje en waarom die knoop ertussen zat.
In het kistje zat haar hart en de knoop was om het op een kiertje te houden.
Niet helemaal dicht maar ook niet helemaal open. Ja, dan zet je het op een kiertje.
Maar door dat kiertje kan maar heel weinig naar binnen en heel weinig naar buiten en blijf je een beetje hangen in het begrip “proberen”
Of zoals Yoda het zo mooi zegt: “Do or Do Not, there is no try”
Toen ik dat benoemde kreeg ze echt een inzicht, een blikopener.
Een beetje blijven hangen in het midden doet niets voor je als je iets echt wilt.
Herken je dat? Dat er iets bij je op een kiertje staat?
Je betrokkenheid bij een relatie, een project, een vriendschap?
Maar ook je werk zelf, je commitment naar je eigen bedrijf?
Een Blikopeners sessie helpt je om dat in beeld te brengen, te erkennen en je blikopeners te geven waar het vandaan komt. Als je dat weet dan kun je ermee aan de slag.
Ook nieuwsgierig geworden naar wat bij jou op een kiertje staat?
Neem gerust contact met me op zodat we samen kunnen kijken wat er bij je gebeurt.